Księga Mądrości (Mdr 7)
Wysłany na Mar 20, 2010 w Ks. Mądrości (Mdr), Stary Testament | 0 wpisów
1
I ja jestem człowiekiem śmiertelnym,
podobnym do wszystkich,
potomkiem prarodzica powstałego z ziemi.
W łonie matki zostałem ukształtowany jako ciało,
2
w ciągu dziesięciu miesięcy,
we krwi okrzepły,
z nasienia męskiego,
i rozkoszy ze snem złączonej.
3
I ja, gdy się urodziłem,
wspólnym odetchnąłem powietrzem
i na tę samą ziemię wypadłem,
tak samo pierwszy głos wydając z płaczem,
do wszystkich podobny.
4
W pieluszkach i wśród trosk mnie wychowano.
5
Żaden bowiem z królów nie miał innego początku narodzin:
6
jedno dla wszystkich wejście w życie
i wyjście to samo.
7
Dlatego się modliłem i dano mi zrozumienie,
przyzywałem,
i przyszedł na mnie duch Mądrości.
Mądrość – skarb najcenniejszy
8
Przeniosłem ją nad berła i trony
i w porównaniu z nią za nic miałem bogactwa.
9
Nie porównałem z nią drogich kamieni,
bo wszystko złoto wobec niej jest garścią piasku,
a srebro przy niej ma wartość błota.
10
Umiłowałem ją nad zdrowie i piękność
i wolałem mieć ją aniżeli światło,
bo nie zna snu blask od niej bijący.
11
A przyszły mi wraz z nią wszystkie dobra
i niezliczone bogactwa w jej ręku.
12
Ucieszyłem się ze wszystkich, bo wiodła je Mądrość,
a nie wiedziałem, że ona jest ich rodzicielką.
13
Rzetelnie poznałem, bez zazdrości przekazuję
i nie chowam dla siebie jej bogactwa.
14
Jest bowiem dla ludzi skarbem nieprzebranym:
ci, którzy go zdobyli, przyjaźń sobie Bożą zjednali,
podtrzymani darami, co biorą początek z karności.
Prośba o natchnienie
15
Oby mi Bóg dał słowo odpowiednie do myśli
i myślenie godne tego, co mi dano!
On jest bowiem i przewodnikiem Mądrości,
i tym, który mędrcom nadaje kierunek.
16
W ręku Jego i my, i nasze słowa,
roztropność wszelka i umiejętność działania.
17
On mi dał bezbłędną znajomość rzeczy:
poznać budowę świata i siły żywiołów,
18
początek i kres, i środek czasów,
odmiany przesileń i następstwa pór,
19
obroty roczne i układy gwiazd,
20
naturę zwierząt i popędy bestii,
moce duchów i myślenie ludzkie,
różnorodność roślin i siły korzeni.
21
Poznałem i co zakryte, i co jest jawne,
pouczyła mnie bowiem Mądrość – sprawczyni wszystkiego!
Pochwała Mądrości
22
Jest bowiem w niej duch rozumny, święty,
jedyny, wieloraki, subtelny,
rączy, przenikliwy, nieskalany,
jasny, niecierpiętliwy, miłujący dobro, bystry,
23
niepowstrzymany, dobroczynny, ludzki,
trwały, niezawodny, beztroski,
wszechmogący i wszystkowidzący,
przenikający wszelkie duchy
rozumne, czyste i najsubtelniejsze.
24
Mądrość bowiem jest ruchliwsza od wszelkiego ruchu
i przez wszystko przechodzi, i przenika dzięki swej czystości.
25
Jest bowiem tchnieniem mocy Bożej
i przeczystym wypływem chwały Wszechmocnego,
dlatego nic skażonego do niej nie przylgnie.
26
Jest odblaskiem wieczystej światłości,
zwierciadłem bez skazy działania Boga,
obrazem Jego dobroci.
27
Jedna jest, a wszystko może,
pozostając sobą, wszystko odnawia,
a przez pokolenia zstępując w dusze święte,
wzbudza przyjaciół Bożych i proroków.
28
Bóg bowiem miłuje tylko tego,
kto przebywa z Mądrością.
29
Bo ona piękniejsza niż słońce
i wszelki gwiazdozbiór.
Porównana ze światłością – uzyska pierwszeństwo,
30
po tamtej bowiem nastaje noc,
a Mądrości zło nie przemoże.