Księga Przysłów (Prz 29)
Wysłany na Mar 20, 2010 w Ks. Przysłów (Prz), Stary Testament | 0 wpisów
1
Człowiek, mimo upomnień uparty
nagle dozna klęski – nie ma dla niego leku.
2
Gdy prawi przy władzy – cieszy się naród;
naród wzdycha – gdy rządzi występny.
3
Kto mądrość kocha – ten ojca raduje,
kto z nierządnicami przestaje, dobra roztrwoni.
4
Król państwo umacnia sprawiedliwością,
niszczy je ten, kto podatkami uciska.
5
Kto schlebia kłamliwie bliźniemu,
na nogi mu sidła zastawia.
6
W grzechu złego człowieka – pułapka,
prawy raduje się, cieszy.
7
Uczciwy rozumie sprawę ubogich,
występny nie ma zrozumienia.
8
Zuchwali miasto podniecą,
a prawi gniew uspokoją.
9
Gdy mądry spiera się z głupim,
ten krzyczy i śmieje się: nie ma pojednania.
10
Krwiożercy nienawidzą czystego,
uczciwi o jego życie się troszczą.
11
Głupi ujawnia cały swój gniew,
mądry go w końcu uśmierza.
12
Jeżeli władca zważa na kłamstwa,
to wszyscy dworzanie nieprawi.
13
Spotyka się biedny z ciemięzcą,
Pan obydwu oczy oświeca.
14
Król w rządach troskliwy o biednych
tron swój umocni na zawsze.
15
Rózga i karcenie udziela mądrości;
chłopiec pozostawiony sobie jest wstydem dla matki.
16
Gdy występni się mnożą, to i złości się mnożą,
lecz prawi upadek ich ujrzą.
17
Karć syna: kłopotów ci to zaoszczędzi
i pociechą twej duszy się stanie.
18
Gdy nie ma widzenia, naród się psuje,
szczęśliwy, kto Prawa przestrzega.
19
Słowami nie poprawi się sługi,
bo rozumie, a nie odpowiada.
20
Widziałeś człowieka gadatliwego?
Więcej nadziei w głupim niż w takim.
21
Kto sługę rozpuści za młodu,
ten w końcu z uporem się spotka.
22
Gniewliwy kłótnie wszczyna,
zapalczywy mnoży grzechy.
23
Człowieka poniża jego pycha,
pokorny zdobędzie uznanie.
24
Uczestnik kradzieży – wrogiem swej duszy,
słysząc przekleństwa – nie wydaje.
25
Strach przed człowiekiem to sidło,
kto ufa Panu, bezpieczny.
26
Wielu szuka względów u władcy,
lecz Pan osądzi każdego.
27
Niegodziwiec jest wstrętny dla prawych,
dla nieprawych wstrętny jest uczciwy.